Iedereen heeft in bepaalde mate moeite met loslaten.
Als control freak gaat dit op voor mijn hele leven; ik heb graag controle over mijn agenda, het weer, het leven van de mensen om mij heen en ga zo maar door. Maar dat is voeding voor weer een heel ander blog :).
Liever vasthouden
Als je iets moet loslaten wat je lief is, als je afscheid moet nemen van iets moois of fijns, doet dat vaak pijn. Iemand moeten missen die je liever bij je had gehouden doet veel zeer.
Soms snijdt de pijn van het gemis vlijmscherp door je ziel, soms krijgt de liefde die overblijft de bovenhand in je hart. Maar altijd is het een nieuwe start, het begin van je leven zonder die dierbare persoon. Hoe ploeteren we hier doorheen? Hoe kan je goed zorgen voor wat er leeft in je hart, zonder te verdrinken in het gemis?
Fantastisch rouwen
In zekere zin is het fantastisch om te kunnen rouwen. Beetje raar om het zo te stellen, maar er zit iets in. Het betekent dat je lief hebt gehad. Dat iemand veel voor je heeft betekend. Dat je je hart hebt geopend en je iemand hebt binnengelaten. Dat iemand je ziel heeft kunnen beroeren en je hierdoor nooit meer dezelfde persoon zal zijn. Het is prachtig om te kunnen rouwen, omdat het prachtig is om lief te hebben. De vreugde van verbondenheid zegeviert. De pijn van het afscheid, tja, die moeten we erbij nemen. Helaas…
Woorden van troost
In mijn zoektocht naar passende woorden vond ik het gedicht ‘A Blessing for Absence’ en draag het op aan iedereen die iemand moet missen en misschien ook wat woorden van troost kan gebruiken:
May you know that absence
is full of tender presence
and that nothing is ever lost or forgotten.
May the absences in your life
be full of eternal echo.
May you be generous
in your embrace of loss.
May the sore of your grief
turn into a well
of seamless presence.
May you become
the gracious and passionate subject
of your own life.
May you be embraced by God
in whom dawn and twilight are one
and may your longing inhabit its deepest dreams
within the shelter of the Great Belonging.
(John O’Donohue, 1956 – 2008)
