Mijn eigen uitvaart
Er zal een dag komen waarop ik doodga. En ik ga er nu maar even van uit dat ik zelf mijn uitvaart niet zal kunnen zien.
Maar er zijn een paar dingen waarvan ik zeker weet dat mensen ze op deze bijzondere dag niet gaan zeggen. Niemand van de sprekers zal zeggen: “Ik mis hoe goed haar haar geknipt en gekleurd was.” Niemand zal reflecteren over mijn lengte of mijn gewicht of de omvang van mijn heupen of mijn buik. Niemand zal het over mijn huid hebben. Niemand zal lachen of huilen als ze denken aan hoe wit mijn tanden wel of niet waren. Dit weet ik zeker.
Herinneringen van dierbaren
Als ik zelf terugdenk aan de mensen waar ik van houd die ik in mijn leven ben verloren, dan zijn zijn dat de laatste dingen die bij mij naar boven komen.
Waar ik wel aan denk is hun geduld, onvoorwaardelijke liefde, wijsheid, vriendelijkheid, stijl en humor.
Ik denk aan herinneringen waarbij ik niet meer weet wat diegene droeg maar wel weet hoe die persoon me deed voelen.Ik denk aan hoe ze er voor me waren toen ik het moeilijk had, gewoon door er fysiek te zijn, door van zich te laten horen.
Hoe jij voelt
Dus als alle beelden van het hedendaagse leven je soms laten denken dat het de oppervlakkige dingen zijn die er toe doen. Denk dan aan hoe je wilt dat mensen om jou heen zich voelen als jij bij hen in de buurt bent. Dat is nooit zonde van jouw tijd en moeite.
